رنگ ائوزین AVATCO ائوزین رنگی فلورسنت سرخ رنگ می باشد که از واکنش برم با فلورسین حاصل به وجود می آید. این رنگ می تواند به جهت رنگ کردن سیتوپلاسم، کلاژن و فیبرهای ماهیچه ای به منظور معاینه در زیر میکروسکوپ مورد استفاده قرار بگیرد. بخش هایی که در مشاهده زیر میکروسکوپ به سهولت با ائوزین رنگ می‌ پذیرند، اصطلاحاً به آن ائوزینوفیلیک گفته می شود. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین (E&H) E&H نوعی رنگ آمیزی غیر اختصاصی بسیار متداول در پاتولوژی است که در آن از دو رنگ هماتوکسیلین و ائوزین استفاده می شود. ائوزین یک رنگ اسیدی دارای بار منفی میباشد. این رنگ ساختارهای بازی (اسیدوفیل) را به رنگ قرمز یا صورتی در می آورد. این ساختارها ائوزینوفیلیک هم نامیده می شوند. هماتوکسیلین یک رنگ بازی است. از این رنگ برای رنگ آمیزی ساختارهای اسیدی (بازوفیل) به رنگ بنفش استفاده می شود. این روش رنگ آمیزی مطابق شکل، DNA در هسته و RNA در ریبوزوم ها بنفش و بقیه اجزاء سیتوپلاسم به رنگ صورتی در می آید. کاربرد در بافت‌شناسی ائوزین معمولا به عنوان یک رنگ آمیزی کننده متقابل در همراهی با هماتوکسیلین در جریان رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و eosin یا همان رنگ آمیزی H&E مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع رنگ آمیزی توسط ظروف مخصوص خود یکی از متداول ترین روش ‌ها یا تکنیک ‌های رنگ آمیزی مورد استفاده در بافت ‌شناسی می باشد. در بافتی که با و ائوزین آغشته شده باشد، سیتوپلاسم به رنگ صورتی نارنجی و هسته به صورت تیره رنگ، یا به رنگ آبی یا بنفش نشان داده می‌شود. همچنین با رنگ آمیزی ائوزین، سلول‌های قرمز خون به شدت قرمز نشان داده می‌شوند. ائوزین یک نوع رنگ اسیدی می باشد و بخش اصلی یا اساسی هر سلول، یعنی سیتوپلاسم آن را نشان می‌دهد. گرچه هماتوکسیلین یک رنگ اولیه یا پایه‌ ای است و در قسمت‌های اسیدی سلول مانند هسته، جاهایی را که اسیدهای نوکلئیک (دی ان ای DNA و آر ان ای RNA) در آنها متمرکز شده‌است را نشان می‌دهد. در رنگ آمیزی، نوع ائوزین به طور معمول با غلظت ۱ تا ۵ درصد وزن مناسب در حجمی از آب یا اتانول محلول می‌گردد. ضمناً به منظور جلوگیری از رشد کپک در این محلول آبی، گاهی اوقات اندکی تیمول نیز به آن اضافه می‌شود. غلظت بسیار پائین (نیم درصدی) از اسید استیک معمولاً رنگ قرمز عمیق‌ تری در رنگ آمیزی به بافت می‌بخشد.