به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جوان، درگيري بيمه‌ها، شركت‌هاي پخش دارو و داروخانه‌ها با يكديگر از يك طرف و سوءمديريت و نظارت نكردن وزارت بهداشت بر اين پروسه از سوی دیگر باعث شده است بسياري از بيماران خاص با مرگ دست و پنجه نرم كنند.
اجراي ناقص و يكجانبه طرح تحول سلامت به اين منجر شده كه بسياري از داروخانه‌ها هم به معترضين اين طرح بپيوندند. جامعه بزرگ پرستاران، فيزيوتراپ‌ها و پزشكان عمومي پيش از اين از ناراضيان طرح تحول سلامت بوده‌اند؛ اكنون به اين عده بايد بيماران خاص را هم افزود، از اوتيسم گرفته تا هموفيلي‌ها؛ بيماراني كه به دليل درگيري‌هاي وزارتي و مديريتي، از دسترسي به داروهاي خود محروم شده‌اند و براي گذران زندگي درد و رنج تحمل مي‌كنند.
همسويي دولت با استانداردهاي جهاني و درد فراموش شده بيماران خاص
مشكلي كه بيماران هموفيلي دارند اين است كه شركت‌هاي پخش دارو به علت بدهي داروخانه‌هاي توزيع‌كننده داروهاي هموفيلي‌ها از دادن دارو خودداري مي‌كنند.
پيش از اين دولت هزينه داروهاي بيماران خاص از جمله هموفيلي‌ها را به شركت‌هاي پخش، پرداخت مي‌كرد و دارو با قيمت يارانه‌اي در سيستم توزيع، گردش مي‌كرد. چون قيمت اين داروها قبلاً يارانه‌اي بود، مبالغ وجوه دارو هم آنقدر پايين بود كه بيمه‌ها در اصطلاح داروها را پوشش مي‌دادند و مشكلي در توزيع نبود. به عنوان مثال، فاكتور 8 (يكي از داروهاي اساسي بيماران هموفيلي) كه 400هزار تومان بود با 4 هزار تومان وارد سيستم توزيع مي‌شد.
بنا بر گزارشي كه خبرگزاري دولتي ايرنا تهيه كرده است، دولت براي آنكه بتواند به استانداردهاي جهاني تجارت برسد، تصميم گرفت يارانه را به جاي اينكه به شركت دارويي بدهد، آن را مستقيماً به بيمه‌ها بدهد و اين تصميم با تفاهمنامه دو وزير بهداشت و رفاه اجرايي شد و بدين ترتيب داروهاي بيماران خاص با قيمت اصلي وارد سيستم توزيع شد.
يك ميليون و 800 هزار تومان، قيمت فاكتور 8
احمد قويدل، مديرعامل كانون هموفيلي‌هاي ايران در اين‌باره گفته است: هنگامي كه داروهاي بيماران خاص از جمله هموفيلي‌ها با قيمت اصلي وارد سيستم توزيع شد، گردش مالي هنگفتي در ساختار توزيع دارو در كشور رخ داد كه منبع آن سازمان‌هاي بيمه‌گر بودند، به عبارت ديگر بيمه‌ها بايد پرداخت را انجام مي‌دادند و بيمار هم دارو را مثل قبل رايگان دريافت مي‌كرد ولي از سويي داروخانه به عنوان نمونه، فاكتور 8 را به قيمت 400 هزار تومان و فاكتور 7 را به قيمت يك ميليون و 800 هزار تومان مي‌خريد.
قويدل ادامه داد: به عبارت ديگر هر داروخانه كه سهميه 200 تايي از اين داروها را دارد در هر فاكتوري كه نزد خود دارد، 400 تا 500 ميليون تومان به شركت پخش بدهكار مي‌شود و سازمان‌هاي بيمه‌گر هم بايد طي يك ماه اين پول را به داروخانه پرداخت كنند تا داروخانه از شركت پخش داروي بيمار خاص را بخرد اما عملاً سازمان‌هاي بيمه‌گر امكان آن را ندارند.
وي خاطرنشان كرد: بيمه‌ها مي‌گويند كه پولي دريافت نكرده‌اند و هنوز از محل گردش حساب‌هاي خودشان پرداختي دارند و از طرفي دولت هم مدعي است كه پول را به بيمه پرداخت كرده است!
مديرعامل كانون هموفيلي‌هاي ايران در ادامه اظهار كرد: ما هنوز نمي‌دانيم دولت به بيمه‌ها بابت داروهاي خاص پرداختي داشته يا نداشته است و اگر پرداخت داشته است، پس اين پول چه شده است، چون اين پول براي داروهاي حياتي است و احتمالاً بيمه‌ها، پول را جاي ديگر هزينه كرده‌اند؛ اگر هم دولت پولي نداده است، سؤال اينجاست كه آيا تفاهمنامه دو وزير ملغي شده است؟ به نظر مي‌رسد كه يكي، اين وسط، دروغ مي‌گويد!
قويدل درباره سردرگمي پول‌ها كه آيا به بيمه‌ها داده شده است يا بيمه پولي از دولت نگرفته است، اين طور نتيجه گرفت: شركت‌هاي دارويي در وضعيت كنوني سود خود را مي‌برند، چون دارو را مي‌فروشند، شركت‌هاي پخش داروها هم سود مي‌برند، چون دارو را توزيع مي‌كنند و نهايتاً اين بيمار است كه به علت بدهي داروخانه و خودداري شركت پخش از تحويل داروي يارانه‌اي به داروخانه از دارو محروم مي‌شود؛ به عبارت ديگر تمام اين زنجيره معيوب است و اين بيمار است كه صدمه مي‌بيند.
وي ادامه داد: داروخانه كانون هموفيلي در زمان حاضر 4 ميليارد تومان از تأمين اجتماعي و همين ميزان را از خدمات درماني طلب دارد، اين در حالي است كه ما هر پولي را كه بابت يارانه دارويي مي‌گيريم به شركت پخش مي‌دهيم، پس چرا دارو نداريم؟!
